Οι περισσότεροι κανονικοί
άνθρωποι δεν μπορούν να φανταστούν τι σημαίνει να είσαι μάγειρας ή σεφ. Αυτό με
κάνει σχεδόν με υπεροψία περήφανο, όχι επειδή νομίζω ότι είμαστε ανώτεροι όλων,
αλλά γιατί το να επιβιώσεις σε μια επαγγελματική κουζίνα θέλει
τεράστια ψυχική, πνευματική και σωματική δύναμη. Επτά φορές την εβδομάδα πηγαίνουμε στη δουλειά . Και το υπομένουμε αυτό, γιατί το αντάλλαγμα είναι η δυνατότητα έκφρασής μας μέσα από το φαγητό - θείο δώρο!
τεράστια ψυχική, πνευματική και σωματική δύναμη. Επτά φορές την εβδομάδα πηγαίνουμε στη δουλειά . Και το υπομένουμε αυτό, γιατί το αντάλλαγμα είναι η δυνατότητα έκφρασής μας μέσα από το φαγητό - θείο δώρο!
Το λεξιλόγιο ενός μάγειρα
ή μιας μαγείρισσας κάνει έναν αχθοφόρο να ντρέπεται. Φανταστείτε ένα λεπτό τον
εκτυπωτή να ξερνάει παραγγελίες τον σεφ να ουρλιάζει και να πιέζει όλους να
κάνουν πιο γρήγορα και εσείς να δουλεύετε σε έναν χώρο δύο τετραγωνικών και
χωρίς να επιτρέπεται να κάνετε ένα λάθος. Δυστυχώς, όμως, θα έρθουν οι
μέρες που δεν θα περάσουμε το τεστ. Θα παραψήσουμε την μπριζόλα, θα
παραβράσουμε τα μακαρόνια και κάπου θα ρίξουμε περισσότερο αλάτι ή θα ξεχάσουμε
κάτι. Τότε απελπισμένοι και ταπεινωμένοι θα δούμε το χέρι του συναδέλφου, που θα
μας βοηθήσει να σηκωθούμε και να βγάλουμε τη βάρδια.
Όλα αυτά
τα υπομένουμε καρτερικά με αντάλλαγμα να εκφραστούμε μέσω της μαγειρικής μας.
Το μόνο που ζητάμε είναι ένα «μπράβο», ένα χτύπημα στην πλάτη και είμαστε
έτοιμοι την επόμενη μέρα να πάμε στο πόλεμο χωρίς δισταγμό. Αυτόν τον
ενθουσιασμό μας ένα μεγάλο μέρος των πελατών μας δεν τον μοιράζεται. Χωρίς τον
παραμικρό δισταγμό, καταστρέφουν τις δημιουργίες μας παραγγέλνοντας όπως αυτοί
θέλουν. Αυτό πολλές φορές μας δημιουργεί ανασφάλειες και με αποτέλεσμα η
επόμενη δημιουργία μας να στερείται της φαντασίας που της αρμόζει.
Στα εστιατόρια που υπάρχει σεφ πάτε να δοκιμάσετε τις συνταγές
του, όχι τις δικές σας. Η μαγειρική για εμάς είναι ο κόσμος μας, μέσα από το
δικό μας πρίσμα.
